Była osobą starającą się cieszyć z życia, chociaż wiadomo, że każdy człowiek miał zły dzień. Kiedy taki ją dopadał potrzebowała się wyciszyć, najlepiej w samotności. Nie gardziła jednak pomocą przyjaciół, jeśli taką oferowali i nie obawiała się o nią prosić, jeśli była konieczna, chociaż znacznie bardziej preferowała rozwiązywanie problemów na własną rękę, nie chcąc obarczać nimi osób, na których jej zależało.
Z natury uśmiechnięta, może trochę nieśmiała. Potrafiła wyrazić swoje zdanie, nie robiąc tego jednak natarczywie i agresywnie. Raczej pacyfistka, która nie pałała sympatią do przejawów przemocy. Miała jej dość w przeszłości, woląc stosować inne rozwiązania niż te, których doświadczyli jej rodzice.
Uwielbiała pomagać innym, ale też nie wtedy, kiedy jej zdaniem miała zrobić coś, co kolidowało z wyznawanymi przez nią wartościami. Potrafiła wtedy odmówić, chociaż wydawać by się mogło, że była idealnym obiektem do manipulowania. Zdarzało się, temu nikt nie zaprzeczał. Bywały sytuacje, w których odpowiednio dobrane słowa potrafiły nią dostatecznie zmanipulować, tym samym pokazując, jak naiwna potrafiła być.
Dla swoich przyjaciół zrobiłaby wszystko, pragnąc ich szczęście. Przywiązywała się szybko do osób, z którymi spędzała większą ilość czasu i bardzo ciężko było jej uporać się z czyimś zniknięciem z jej życia.
Ciekawa świata i żądna wiedzy, zwłaszcza tej dla niej przydatnej. Książki nie stanowiły dla niej problemu, chociaż nie znajdowała się w pierwszej dwudziestce najlepszych studentów w szkole. Uczyła się dla siebie, nie po to, by coś komuś udowodnić. Była ambitna, wszystko jednak z umiarem. Nie bawiła się w coś takiego, jak wyścig szczurów i ostra rywalizacja o to, kto zdobędzie lepszą ocenę. Znała swoje możliwości i na nich się skupiała, czerpiąc przy tym radość z każdego nauczonego się zagadnienia.
Potrafiła być bezmyślna i naprawdę nieostrożna. Często zdarzało się, że przypadkiem, kiedy się pojawiała, rzeczy same się tłukły lub rozbijały. Robiło jej się wtedy naprawdę głupio i umiała przeprosić nawet piętnaście razy pod rząd.
Cierpliwa, przez co ciężko było ją zdenerwować. Kiedy jednak komuś się udało, dawała upust swojemu oburzeniu myśląc oczywiście o tym, by za bardzo nie zranić drugiej osoby. Nie o to w tym wszystkim chodziło.
Inteligentna i bystra, trochę skryta jeśli chodzi o opowiadanie o swoich uczuciach. Romantyczna i trochę kochliwa zwłaszcza, jeśli dobrze kogoś znała. Doceniała ludzkie piękno i niekiedy potrafiła przyglądać się komuś bez myślenia o tym, że może to być niegrzeczne.
Wrażliwa, brała sobie do serca nieprzyjemne komentarze, o których potrafiła zbyt długo romyślać, nie śpiąc przez to w nocy.

Wydawać by się mogło, że historia poznania się rodziców Emily będzie jedną z tych słodko miłosnych, a samo jej życie przedstawiać będzie istną sielanką, która wielu będzie przyprawiała o mdłości. Nic bardziej mylnego i choć faktycznie jej rodzice kochali się bardzo, ich historia wcale nie była słodka. Nakrapiana brutalnością, strachem o drugą osobę, żalem i smutkiem. W tym wszystkim jednak odnaleźli sposób na połączenie się i założenie prawdziwej, szczęśliwej rodziny.
Wszystko zaczęło się niewinnie. Elizabeth pochodziła z czystokrwistej rodziny czarodziejów, która w pełni popierała założenia Voldemorta. Większość członków rodu, głównie płci męskiej, zostawało Śmierciożercami i służyło Czarnemu Panu całym sercem, gotów dla sprawy oddać życie.  Kobiety zostawały wydawane za mężów ze szlachetnych rodów, które najczęściej były zaprzyjaźnione z rodziną Elizabeth. Również ją czekało wyjście za człowieka, którego nie kochała, a któremu obiecano jej rękę. Być może zgodziłaby się na taki układ, bo chociaż nie popierała poglądów rodu, była mu wierna. Do momentu, kiedy na jej drodze nie pojawił się Adrian, mugol nieposiadający w sobie ani iskierki magii poza tą, która płynęła z jego serca. Do ich spotkania doszło podczas wakacji, na które Elizabeth pojechała do Francji. Los chciał, że i pan Lennox tam zawitał. Reszta potoczyła się błyskawicznie. Wpadli sobie w oko czując od pierwszej chwili, że łączy ich tak dużo. Elizabeth wiedziała jednak, że jej romans nie może wyjść na jaw, dlatego ukrywała się przed rodziną. Kochankowie spędzali ze sobą każdą chwilę, również po powrocie do Anglii. I tak minął rok. Rok w ukryciu i choć Adrian nie znał dokładnego powodu, polegał na Elizabeth, nie chcąc by stała się jej krzywda. Jednak sielanka nie trwała długo. Ktoś się dowiedział, ktoś ich zdradził, ktoś doniósł. Rodzina była oburzona. Czystokrwista szlachcianka bratała się z mugolskim brudasem! Obraza dla rodu, obraza jej przyszłego męża, który kategorycznie zerwał zaręczyny twierdząc, że nie chce mieć skala naje żony, która na pewno już uległa mugolowi nie raz. Tym sposobem Elizabeth została wydziedziczona i wypisana z rodziny. W tym miejscu ludziom mogłoby się wydawać, że mogła odetchnąć. Nic bardziej mylnego. Taka zniewaga wymagała krwi, a na kobietę został podpisany wyrok, o którym nie miała pojęcia.
Pierwsze lata po zdradzie mijały spokojnie. Elizabeth i Adrian byli w sobie zakochani i choć nie posiadali siebie wiedzieli, że mogą liczyć na pomoc ze strony rodziny Lennox, którą istotnie otrzymali. Gabriele, matka mężczyzny polubiła przyszłą żonę swojego syna i traktowała niemal jak dziecko. Czas mijał, a niewidzialny topór zdawał się na chwilę odpuścić. W tym czasie Elizabeth opowiedziała mężowi prawdę o sobie, jak i swojej rodzinie, co Adrian przyjął z nadzwyczajnym spokojem. Trzy lata po skromnym ślubie na świat przyszło pierwsze i jedyne dziecko, Emily. Stała się oczkiem w głowie zarówno rodziców, jak i dziadków oraz pozostałych krewnych. Od początku była radosna i wszędzie było jej pełno. Biegała, skakała i choć miała wszystko co chciała, nie stała się próżna. Czuła się kochana, czuła, że ma szczęśliwą rodzinę. I w takim przekonaniu rosła, z każdym dniem stając się jakby bardziej radosna. Zaczęła przejawiać talent plastyczny oraz znalazła przyjaciół wśród książek. Gdy skończyła dziesięć lat mama opowiedziała jej o magicznym świecie i o tym, że sama posiada pewną moc, którą przekazała dziewczynie. Tu spełniło się jedno z największych marzeń dziewczynki. Będzie umiała czarować. Hogwart znalazł miejsce w jej sercu, a ona nie mogła doczekać się dnia, kiedy po raz pierwszy się tam znajdzie. Rok później spełniło się kolejne marzenie. Otrzymała list i mogła udać się do szkoły! Wszystko w czarodziejskim świecie było dla niej nowe i ciekawe. Pierwsze dni minęły jej na zapoznawaniu się z najważniejszymi rzeczami, o których mama nie zdążyła jej powiedzieć. Czuła, że przynależy do tego miejsca, czuła się w nim dobrze. Zyskała przyjaciół, uczyła się pilnie, nie zapominając w tym wszystkim, aby być nadal tą, na którą wychowywali ją rodzice. Jednak już wtedy zaczęło się dziś coś niepokojącego w świecie czarodziejów. Nastała wojna zagrażająca każdemu, bez względu na pochodzenie. Nikt nie mógł być bezpieczny. Emily wierzyła, że jej rodzinie nic nie zagraża, w końcu zaczęli się ukrywać, a ona siedziała w zamku, który roztaczał wokół niej bezpieczne mury. Niestety, sielanka jej życia przestała roztaczać wokół niej szczęśliwe chwile w momencie, kiedy pojechała na wakacje. Właśnie na nich spotkała ją największa tragedia. Katowski topór wiszący nad Elizabeth dał o sobie znak, wysyłając jednego ze Śmierciożerców, aby skończył to, co powinno być zrobione parę lat wcześniej. Został wykonany wyrok na rodzicach Emily, która stała się świadkiem zbrodni. Patrzyła jak jej rodzice są torturowani, by w konsekwencji odebrano im życie. Pojawienie się Aurorów było wybawieniem dla niej, ale nie dla Elizabeth i Adriana, którym nie mogło pomóc już nic. Po tych wydarzeniach wychowaniem dziewczynki zajęła się babcia. Nastolatka  straciła swój zapał, swoją życiową energię. Stała się bardziej zamknięta, cicha, spokojna. Jakby uleciała z niej cząstka życia. Czytała coraz więcej, rozmawiała z nielicznymi osobami. Jej spojrzenie stało się twardsze, należące do osoby, która widziała zbyt wiele. Nie tak powinny wyglądać oczy dziecka. W tym okresie najbliższym przyjacielem Emily stał się jej kuzyn, David, którego traktowała niemal jak brata. Od dnia śmierci rodziców w snach dziewczyny zaczął pojawiać się tajemniczy cień, który swoją sylwetką przypomina mordercę z przeszłości.
Rok od tragedii dziewczyna na powrót zaczynała stawać się bardziej otwarta uznając, że jej rodzice na pewno nie chcieliby, aby traciła życie na zamartwianie się. Obiecała im, że zrobi wszystko by cieszyć się z tak ulotnego życia i jak do tej pory udaje jej się wywiązywać z danego słowa.


Krewni i rodzina
➤ Elizabeth Rosier - zamordowana matka dziewczyny, która musiała ponieść karę za zhańbienie swojego roku
➤ Adrian Lennox - zamordowany ojciec dziewczyny, mugol. Pracował jako lekarz w jednym ze szpitali. Nie miał nic przeciwko magii, chociaż z początku informacja o niej była dla niego szokiem.
➤ David .... - ukochany kuzyn, który był dla niej wsparciem w najtrudniejszych momentach. Jest z nim mocno związana i zwierza mu się z każdego swojego problemu.
➤ Gabriele Lennox - babcia dziewczyny od strony taty, która po śmierci rodziców zaopiekowała się wnuczką. Mają bardzo dobry kontakt i Emily obawia się, że któregoś dnia może ją stracić.

➤ nigdy nie była dobra w lataniu i tak naprawdę się tego boi. Podziwia każdego, komu to wychodzi
➤ kiedyś miała roślinki w pokoju, ale szybko jej zdechły. Czy to dlatego, że zapominała je podlewać?
➤ nie straszny jest jej widok krwi. Umie nawet założyć mugolska opatrunek, no bo jej tata był lekarzem
➤ kocha książki, zwłaszcza baśnie i mugolskie romanse oraz fantastykę
➤ lubi wyprawy do Zakazanego Lasu, ale to głównie ze względu na stworzenia, które tam mieszkają. Za to nie lubi szkolnych duchów, bo przechodzenie przez ścianę wcale nie jest fajne
➤ lubi mandarynki i pomarańcze, nie znosi za to soku dyniowego. Według niej ma obleśny smak
➤ jest niezdarna i to bardzo, ale nie niszczy niczego specjalnie. Po prostu kiedy jest w pobliżu rzeczy same się wywracają
➤ prowadzi pamiętnik, w którym wszystko zapisuje. Nawet to kiedy i kogo gdzie poznała. Bo przecież takie informacje są bardzo ważne
➤ jej ulubiony napój to sok pomarańczowy
➤ uwielbia paszteciki dyniowe
➤ całkiem nieźle pływa, ale jak ktoś ją wystraszy to spokojnie może się utopić
➤ jest typową marzycielką chodzącą z głową w chmurach
➤ jeszcze nigdy w życiu się nie całowała
➤ eliksiry nie są jej najmocniejszą stroną, za to dobrze radzi sobie z transmutacji i zielarstwa
➤ przyjaciele są dla niej najważniejsi na świecie, dlatego jest w stanie zrobić dla nich wszystko
➤ uwielbia mieć coś we włosach - kwiatki, spinki, czy chociażby zwykła opaskę
➤ po wakacjach planuje kupić kota, póki co zajmując się tymi biegającymi po szkole